این یک اسید آلی است که تقریباً در همه جای محیط از جمله در گیاهان و سبزیجات یافت می شود. مزه آن تلخ و برای چشم و دهان و پوست تحریک کننده است. این یک دفاع طبیعی گیاهی در برابر گیاهخواران است. در عسل نیز یافت می شود. از آنجایی که محلول در چربی (لیپید) نیست، در شانه مومی تجمع نمی‌یابد. در سال 1957، به عنوان یک آفت کش (ضدعفونی کننده / ضد عفونی کننده) ثبت شد، اما، تا سال 1994، تمدید ثبت محصول لغو شد.
اگر قصد استفاده از اسید اگزالیک را دارید، خطراتی در بر دارد. با توجه به اثر سوزاننده آن بر چشم، پوست و سیستم تنفسی، با بالاترین درجه سمیت، “رده 1” برچسب گذاری شده است. بنابراین، مانند سایر آفت کش ها، هنگام استفاده از آن باید احتیاط کرد.
اگزالیک را می توان به روش های مختلف استفاده کرد: قطره ای (چکانه)، تبخیر و اسپری کردن. می توان از آن در کلنی ها، بسته ها یا ازدحام های موجود استفاده کرد. دو روش پرطرفدار عبارتند از روش قطره ای و تبخیر. روش قطره یا محلول گرفتن اسید و مخلوط کردن آن با محلول گرم 1:1 شکر به آب است. سپس، محلول به داخل یک سرنگ کشیده می‌شود و 5 میلی‌لیتر (اصطلاح علمی برای قطره چکان) از درز بین هر قاب و مستقیماً روی زنبورها چکانده می‌شود. حداکثر دوز 50 میلی لیتر در هر کلنی (5 میلی لیتر در هر درز) است. فرقی نمی کند که نوک باشد یا کندو با اتاقک تک یا چند مولد، اما بدیهی است که کاهش دوز برای کلنی های کوچکتر.
روش بخارساز فقط برای مستعمرات در فضای باز استفاده می شود. و هر کاری که انجام می دهید، بخار آن را استنشاق نکنید! اساساً شما از بخارساز استفاده می کنید که یک میله فلزی است که در یک انتها صفحه ای دارد و در انتهای دیگر سیمی است که به باتری متصل می شود. یک گرم اسید اگزالیک روی صفحه فلزی قرار می گیرد. سپس بشقاب به داخل ورودی کلنی کشیده می شود. سپس دهانه ورودی و هر شکاف و شکاف دیگری با بخارساز در محل خود آب بندی می شود تا از خروج گاز جلوگیری شود. هنگامی که به باتری متصل می شود، گرمای صفحه باعث ذوب شدن کریستال های اگزالیک و تبدیل آن به گاز (عالی) می شود. بخار در کندو نفوذ می کند. هنگامی که با کنه ها تماس می گیرد، آنها را می کشد. هر بخارساز متفاوت است. برخی از آنها فقط چند دقیقه طول می کشد تا اسید را فعال کنند، در حالی که برخی دیگر کمی بیشتر طول می کشد. از آنجایی که برای درمان نیازی به باز کردن کلنی ندارید،
همچنین می توانید بسته ها یا ازدحام را اسپری (مه پاش) کنید. در چند سال گذشته، ما از این پروتکل پیروی کرده‌ایم تا مطمئن شویم که پروژه‌های تحقیقاتی خود را با زنبورهای عاری از کنه آغاز می‌کنیم. پس از رسیدن بسته ها، آنها را به مدت 24 ساعت در یک مکان خنک و تاریک در آزمایشگاه قرار دادیم تا زنبورها خوشه شوند. چند ساعت قبل از استفاده از محلول اگزالیک، زنبورها را با محلول قند 1:1 اسپری می کنیم تا معده عسل آنها پر شود و مصرف اگزالیک آتی کاهش یابد. سپس اگزالیک اسید را در محلول آب قند 1:1 مخلوط کرده و محلول را به طور یکنواخت روی زنبورها بمالید.
چرا از اگزالیک استفاده کنیم؟ کار می کند. سال هاست که در اروپا استفاده می شود. طبق مطالعات متعدد، 90 تا 99 درصد در از بین بردن کنه ها با کمترین آسیب به زنبورها و نوزادان مؤثر است.
مطالعه اخیر در دانشگاه ساسکس اثربخشی دوزها و روش های مختلف کاربرد را بر مرگ و میر کنه و زنبور عسل بررسی کرد. این آزمایش شامل 110 کندو بود. نتایج نشان داد تصعید (تبخیر) در کاهش جمعیت کنه‌ها به مراتب بهتر بود و افزایشی در مرگ و میر زنبورها نشان نداد.
خیر؛ فقط روی کنه های فورتتیک کار می کند، یعنی کنه هایی که روی قاب ها یا زنبورهای بالغ می خزند. کنه‌هایی که در زیر پوشش سلول‌های مولد پرورش می‌یابند تحت تأثیر تجویز اگزالیک و همچنین سایر محصولات آهک‌کش قرار نمی‌گیرند.
بنابراین، کاربردها زمانی بیشترین تاثیر را دارند که هیچ بچه ای وجود نداشته باشد. در جلسات زنبورداری، وقتی در مورد این محصول با دیگران صحبت می‌کردم، شنیده‌ام که مردم می‌گویند هفته‌ای یک بار اگزالیک را به مدت سه هفته در ماه‌های تابستان مصرف می‌کنند. این واقعاً توصیه نمی شود زیرا بسیار مؤثر نیست و می تواند برای زنبورها مضر باشد. اما ممکن است راهی برای درمان در طول ماه های تابستان وجود داشته باشد.
